Naar de andere kant van de wereld

Deze blog begint op Schiphol. Om 22 uur vertrok mijn vlucht van Amsterdam naar Dubai, en van Dubai via Brisbane naar Auckland. Vrienden en familie waren er om mij uit te zwaaien. Gek dat ik deze mensen, die ik normaal wekelijks dan wel dagelijks zie, nu ineens 4 maanden niet ga zien!

In het vliegtuig naar Dubai zat ik naast 2 Gooische vrouwen die alle BNers en modellen ‘kenden’ en die volgens mij in Dubai gingen shoppen. Oja, en ze hoopten dat hun nagels sneller gingen groeien in Dubai! Dubai ligt echt in het niks. Het vliegveld is behoorlijk groot, met veel winkels. Ik was echt kapot, het was voor mijn tijdsgevoel iets van 5 uur ’s ochtends, na een ‘nacht’ met weinig slaap, dus nadat ik alle winkels langs ben gelopen ben ik op een bankje gaan zitten bij de Heineken lounge.

In het volgende vliegtuig (de grote Airbus 380, grootste passagier vliegtuig ter wereld, maar daar merk je in de economy class niks van) zat ik naast 2 Britse vrouwen (vroeg gepensioneerden?) die op vakantie gingen naar Nieuw Zeeland en Australië. Ze waren heel lief voor me. Want schijnbaar sliep ik steeds net als de stewardess met drinken langs kwam. Dus nadat ik een paar keer drinken had gemist, gingen ze voor me achter de stewardess aan om toch nog wat voor me te regelen, en de keren daarna pakten ze ook gewoon voor mij een glaasje drinken en zetten dat voorzichtig op mijn tafeltje, zodat als ik wakker werd er lekker een glaasje water klaar stond! Toen ik op een gegeven moment van stoel moest wisselen omdat mijn riem het niet deed, drukten ze de stewardess op het hart dat ze gewoon altijd drinken voor me moest neerzetten, ook al sliep ik, zodat ik wel genoeg zou drinken. En trouwens, het eten van Emirates is echt goed, lekker en meer dan genoeg! Heb mijn snoepvoorraad niet aangeraakt!

Na 28 uur was ik dan eindelijk in Auckland, maar voordat ik daar de douane en alles doorwas was ik wel een paar uur verder. De bergschoenen die ik aanhad, en zelfs de paardrijschoenen in mijn tas, moesten schoongemaakt worden voordat ik het land in mocht, dus ik moest even een stop maken in het ‘illegale-baggage-lab’.

Om een uur of 6 (NZ-tijd) was ik in het hostel. Dus nadat ik even snel de stad in was gelopen om wat te eten te kopen en om toch heel even iets van Auckland gezien te hebben, ben ik lekker naar bed gegaan. Slapen kon ik toch wel en de ochtend erna moest ik vroeg op om weer verder te reizen. Fun fact: in Auckland (en misschien ook wel in andere grote steden hier?) kan je als voetganger grote kruispunten (je weet wel, met stoplichten enzo) ook schuin over steken als dat is aangegeven met de markering op de straat!

Ik had besloten om de bus te nemen van Auckland naar Palmerston North (Palmy). Dat duurt wel 9 uur, maar het was echt heel goedkoop (€ 19). En ik ben blij dat ik het gedaan heb! Heb gelijk een doorsnede gezien van bijna het hele noordereiland en gewoon een eerste globale indruk van het land gekregen. Het was prachtig weer dus alles zag er ook op zijn allermooist uit! Om de 1,5 a 2 uur maakten we een stop van 20-30 minuten, daardoor vloog de busreis eigenlijk ook gewoon voorbij. Daarnaast was de buschauffeur echt heel erg vrolijk. Hij deed zijn best om er een leuke reis van te maken door af en toe een verhaaltje of een mop te vertellen en dat in de meest rare accenten of vreemde stemmetjes. In Palmy aangekomen werd ik opgehaald bij de bus door Simon, mijn huisbaas. Heel erg prettig, als je met 2 grote tassen aan komt. We zijn even via de supermarkt gereden zodat ik iets te eten kon kopen voor die avond. Daar heb ik gelijk wat eerste Kiwi-cultuur gezien: blootvoets lopen. Dat schijnt iets typisch NZs te zijn. Buiten over straat en dus ook in de supermarkt op blote voeten lopen, zelfs in de winter! Maar ik geloof niet dat er nog veel NZs zijn die dat doen, ik heb het sindsdien namelijk niet meer gezien.

Het huis waar ik in woon is van een jong koppel, Erika en Simon, die een net 3 maanden oude baby hebben (Maya). Ze hebben samen de hele wereld over gereisd (ze zijn ook in Nederland geweest), maar wonen nu al weer een aantal jaren in NZ. Hij komt hier oorspronkelijk vandaan, maar zij komt uit Colombia. Om de kosten van hun huis wat te drukken verhuren ze 3 kamers. Mijn andere huisgenoten zijn Kerry, een 38 jarige local. Een hele aardige, vrolijke en behulpzame man. Hij is wel niet helemaal 100% volgens mij… Mijn andere huisgenoot is Maria, een 25 jarige diergeneeskunde studente uit Colombia! Zij doet ook een onderzoek hier op Massey voor een aantal maanden, en dan is ze klaar met haar opleiding en wil ze proberen om hier een baan te vinden. Hele leuke en aardige meid en super enthousiast over NZ!

Die avond ben ik wel weer vroeg naar bed gegaan, was toch wel moe van de hele reis… Ik heb een fijne kamer, ik denk ongeveer 14m2 met een bed, nachtkastje, bureau kast(je), een inbouwkast en een heerlijk groot raam! Helemaal prima dus. Het huis is een typisch NZ huis, 1 verdieping, wit, van hout/kunststof. Het heeft een veranda en een tuin waar ze groente en fruit verbouwen. Ook zit er een tuinhuis/garage bij. Naast de 4 slaapkamers is er een keuken met eetkamer en een woonkamer. Het is echt een fijn huis, met alles er op en er aan, dus ik ben blij dat ik hier terecht ben gekomen!