31 maart 2015
|
Door:
estherinnz
Aantal keer bekeken
310
Aantal reacties
Palmerston North,
Nieuw Zeeland
a
A
Het leven lijkt weer normaal te worden...
Oke, het moment is een beetje aangebroken dat de weken op elkaar beginnen te lijken... Dat wil niet zeggen dat het niet meer leuk is hoor! Uiteindelijk zijn er elke week nog wel een paar bijzondere dingetjes die het vermelden waard zijn! Dus bij deze ;)
Afgelopen week, na een heerlijk weekend met gigantisch lekker weer (waar ik trouwens eindelijk wel een kleurtje van heb gekregen, yes :P), bleef het zomer in Palmy. Voor mijn onderzoek was het ook de bedoeling dat ik trainingsgegevens zou verzamelen. Dus van elk paard dat ik op de drukplaat zet wil ik weten wat zijn 'workload' was die week (hoeveel rondjes rond de baan, welke snelheid), zodat ik als ik iets interessants zie, ik het wellicht kan koppelen aan mijn trainingsdata. Om de middag door te komen zijn mijn begeleider en ik dus een rondje door Palmy gaan rijden, op weg naar de trainer. Onderweg zijn we gestopt bij een bakery. Een bakkerij, maar dan met echt de meest uhm... niet lekker uitziende taartjes en koekjes :P. Alle koekjes hebben hier een dikke klodder roze glazuur erop, echt allemaal! En ook hebben ze een soort van donut-broodjes, ook met glazuur erop! En verder hebben ze cakerollen, met glazuur erop. Echt... Maar wat mijn begeleider me dus graag wilde laten proeven was een 'pie'. Een soort van hartig taartje. Het is een soort van minitaartje van bladerdeeg, met daarin dus hartige vulling, en weer met een dekseltje erop (soort van pasteitje dus, maar dan steviger, en groter). Die vulling dat kan spek met ei zijn, of kip curry, of aardappelpuree met stoofvlees, bij wijze van, haha! Naja ik vond het errug lekker en een prima lunch moet ik zeggen ;). Helaas was de trainer niet te vinden, dus waren we lekker snel weer klaar, en dus zijn we, als zeer hard werkende onderzoekers, maar gaan kijken hoe het cross-country parcours is gevorderd. Lekker in het zonnetje een rondje over het Massey terrein lopen, kijken naar de waterbak en wat gemaaide paden... Niks mis mee! 'Het zware leven van een onderzoeker', zeggen we dan steeds tegen elkaar :P
Een ander onderdeel van mijn zware leven hier in Palmy is uitgaan... Ik kwam laatst tot de conclusie dat ik in mijn 4-5 weken hier, ik al alle dagen van de week ben uit gegaan, behalve zondag en maandag ;). Gelukkig vind mijn begeleider dat alleen maar heel erg leuk voor me, en toen ik eens later op kantoor binnenkwam dan hij, zei hij alleen maar 'daar ben je toch student voor'. Zo'n fijne kerel! Hier in Palmy heb ik dan ook St. Patricks Day gevierd, omdat het zo ontzettend Iers is allemaal hier, haha! Toch was dat heel erg leuk. En alle dronken mensen dachten dat ik uit ‘Ireland’ kwam als ik zei dat ik uit ‘Holland’ kwam ;) Maar natuurlijk, en mijn naam is toevallig ook Patrick!
De afgelopen 2 weekenden heb ik doorgebracht in Wellington en omstreken. 1 weekend samen met Tom en Mark en het andere Weekend met Jennifer en later ook nog met Mark. In het eerste weekend zijn we vogels gaan spotten op Kapiti Island, een klein eilandje 6 km uit te kust als je van Palmy naar Wellington rijdt. Er waren 2 routes op het eiland, een hele steile en een normale. Over allebei de routes zou je ongeveer even lang doen, maar de steile route moest je beter niet omlaag nemen, daar was hij toch iets te stijl voor. Aangezien we de jongsten van de hele groep waren vonden wij dat we maar de steile route heen, en de andere route terug moesten nemen. Nou dat hebben we geweten, of in ieder geval ik dan. De jongens die wilden ook nog graag eerder boven zijn dan iedereen die via de normale route ging volgens mij, dus we gingen met een vlot tempo die berg op, haha! Nou gelukkig waren we dan ook zo goed als de eersten, en hadden we daarboven een heel mooi uitzicht! Oja, onderweg hebben we zeker ook nog wat vogels gezien! De Tui, de Weka, de ‘black-mus’ en de ‘grey-mus-with-a-white-belly’ hmmm… ;) Vervolgens hebben we nog even op het strand gelegen tot de ferry er weer was om ons terug te brengen en we verder konden rijden naar Wellington.
Wellington was een leuke stad. Zoveel meer te beleven daar dan in Palmerston North! Dragon boat races hebben we gezien, een koffie festival, international food market, vuurwerk vanwege de cricket wedstrijd… Ook zijn we wezen karten/lasergamen/minigolfen (dat laatste was natuurlijk het leukst). Natuurlijk zijn we ook uit gegaan! Erg leuk! Leukere mensen daar dan in Palmy, en veel drukker natuurlijk. Helaas hebben we dat ook geweten want op een avond is Jennifers telefoon en creditcard gestolen, pfff… Dat was even een abrupt einde van onze avond, maar over het algemeen hebben we ons goed vermaakt daar. De dagen na het uitgaan vielen soms best zwaar :P Gelukkig hebben we dan lekker rustig aan gedaan in bijvoorbeeld het Te Papa museum, waar we een heuse aardbeving-experience hebben gehad (die echt niks voorstelde, sorry), en naar Maori spullen hebben gekeken. Ook zijn we met de cable-car naar de Botanische tuinen gegaan, van waar je een mooi uitzicht hebt over de hele stad. Toen ik met Jennifer in Wellington was hebben we natuurlijk even geshopt En verder lekker uit eten, ijskoffie drinken…
Vanaf Wellington ben ik 1 weekend ook met Jennifer en Mark doorgereden naar cape Palliser, waar de grootste zeehonden populatie woont van het noordereiland (fur seals). De rit alleen al was echt prachtig! Gaaf slingerend tussen bergen door, dan weer wat regenwoud achtig, en dan plotseling langs de kust met hele hoge rotsen naast je. 249 traptredes brengen je omhoog naar de vuurtoren, vanwaar je natuurlijk weer een prachtig uitzicht hebt. ‘Weer een prachtig uitzicht’, zo is het ook echt wel, ik raak er bijna aan gewend, maar dat mag echt niet want straks in Nederland ga ik zulke uitzichten niet meer krijgen! Maargoed. Het was even zoeken naar de zeehonden, maar zodra we ze eenmaal gevonden hadden zag je er echt superveel! En ze laten je echt heel erg dichtbij komen, heel gaaf. Ook hebben we daar mooie Pāua schelpen gevonden. Hopelijk mogen ze mee in mijn rugzak naar huis
Nou tot zover, ik vond dat ik niet zoveel spannends te melden had maar het is toch weer een heel verhaal geworden… De rest van de saaie verhalen bewaar ik voor een volgende keer, als ik weer niks spannends heb gedaan, haha ;) Nee ik heb het echt nog steeds super naar mijn zin hoor, maar je raakt gewoon gewend aan al dat leuks en al dat moois hier, slecht he!