De eerste week op de uni

Maandagochtend om 9 uur moest ik op de Massey university zijn. Maria (een huisgenootje) ging die ochtend ook naar de uni, dus ik kon fijn met haar mee rijden. Mijn begeleider, Chris, haalde me op bij de receptie. Een aantal formaliteiten moesten geregeld worden, en ik werd geinstalleerd op mijn werkplek. Na heel wat handjes schudden gingen we ‘s middags wat leuks doen. In april wordt er op de campus een cross country wedstrijd georganiseerd (voor de duidelijkheid, crossen over hindernissen met paarden). Massey is van oorsprong een agrarische universiteit en dus grenst er aan de campus heel veel land. Weilanden (sommige in gebruik, andere niet) en een heel mooi park waar je door heen kunt lopen. In het park zijn kleine stenen bruggetjes over een heel schattig riviertje en er staan ontzettend veel bomen en struiken waardoor er mooie hofjes en paden ontstaan op het gras. De cross country wedstrijd gaat dus dwars door dit park en over de weilanden, en Chris helpt met het organiseren. Maandag middag kwam een parcoursbouwer samen met Chris en de tuinmannen van Massey overleggen over hoe hij het parcours graag zou willen hebben. Welke bomen er bijvoorbeeld gesnoeid of zelfs weg moest, en waar er een pad vrij gehouden moest worden voor een eventuele ambulance. Aangezien het weer geweldig was (de rest van de week ook trouwens, zo’n 24-28 graden), was dit geen verkeerde middagbesteding.

Ook heb ik kennis gemaakt met mijn nieuwe speeltje de komende maanden: de pressure plate. Deze drukplaat meet de druk verdeling onder de voet of onder een lichaam. Ik ga deze gebruiken voor mijn onderzoek, door paarden er met hun voorvoeten op te laten staan, en dan te kijken hoe de drukverdeling onder hun voorbenen is. Aan het einde van de dag moest ik nog even de software van de drukplaat installeren. Helaas bleek dit moeilijker dan gedacht en was ik om 17.20 uur nog aan het vechten met de computer. Chris kwam zwaar geshockeerd mijn ‘kantoor’ binnen: ‘Zit je hier nou nog steeds, het is 5 uur geweest joh, ga naar huis, wat vandaag niet is, dat komt morgen wel.’ Oke, prima! Met die instelling ga ik 12 fijne weken krijgen hier ;). Gelukkig bleek de volgende dag dat ook Chris de software niet zo makkelijk geinstalleerd kreeg (en het lag dus niet aan mijn (gebrek aan) computerkennis). Pas nadat we iemand erbij hadden gehaald die de software al eerder had geinstalleerd, kregen we het ding aan de praat. De plaat is gemaakt door Belgen, dat verklaart de moeilijkheden (volgens Chris).

Aangezien mijn onderzoek nog niet zo hard loopt, had ik veel tijd om mee te helpen en mee te doen met allemaal leuke dingen. Ik heb bijvoorbeeld meegeholpen met een ander onderzoek waar Chris mee bezig is. Iets over verhoogde bot-turnover bij schapen. Het kwam er in ieder geval op neer dat we een CT hebben gemaakt van een poot van een schaap. Ook ben ik mee geweest naar 'Journal Club'. Iedere woensdag ochtend wordt er met het paarden team (dierenartsen/onderzoekers) een vooraf doorgestuurd artikel besproken. Inhoudelijk en qua studie-opzet. Voor mij was dat ook vooral een handige gelegenheid om het hele team te ontmoeten. Hier heb ik bijvoorbeeld ook Christa ontmoet, een Nederlandse paardenarts die nu een chirurgie specialisatie doet op Massey, en Linda, een paardenarts uit Duitsland, die me gelijk uitnodigde om die middag een practicum bij te wonen waarbij de diagnostische anesthesieën van het onderbeen van het paard geoefend konden worden en een rectale exploratie kon worden uitgevoerd. Allemaal bij een dood paard trouwens. De dag erna heb ik nog mee gedaan bij een tandheelkunde practicum. Erg leuk allemaal.

Maar ook het werk aan mijn onderzoek is voorlopig nog niet vervelend. We hebben de afgelopen week een beetje geklooid met de drukplaat. Wat gebeurd er als je naar links leunt, of naar rechts, en wat is er te zien in de metingen als het paard op rust staat, of schudt met zijn hoofd om vliegen weg te jagen.

De week heb ik afgesloten met een feestje. 2 Nederlandse diergeneeskunde studenten, Loes en Nannet, waren klaar met hun onderzoek hier op Massey, en zouden dat weekend vertrekken naar het zuidereiland, om nog een aantal weken rond te reizen. Er zijn meerdere Nederlandse DGK studenten hier, dus die avond waren we met zijn 6 Nederlanders. We hebben eerst gegeten bij Loes en Nannet 'thuis', en zijn daarna met zijn allen de stad in gegaan. Palmy is niet zo groot (lees: best wel klein, maar je hebt er alles hoor) en het is een echte studentenstad. Aangezien de colleges nog niet begonnen waren, was de stad dus echt uitgestorven. Echt leeg. We zijn in kroegen geweest waar in totaal misschien 10-15 mensen waren. Toch was het een heel gezellige avond hoor, tot sluit daar gebleven! Misschien had ik dat niet moeten doen, want het weekend stond ook alweer volgeboekt...