Another few adventures :)

Hoi allemaal,

Als ik niet snel weer wat schrijf, ben ik alles al weer vergeten wat ik heb gedaan. Dat klinkt wel even wat anders dan wat ik de laatste keer schreef he!
Ook al is het leventje hier ‘normaal’, normaal is misschien wel gewoon heel erg luxe ;) Als ik terug kijk is er eigenlijk nog geen één week geweest dat ik niks bijzonders heb gedaan. Maargoed, ik moet natuurlijk mijn 12 weken hier in Palmy zo optimaal mogelijk benutten! Onderzoek doen had ook in Utrecht gekund!

Één van de must-do’s in NZ is denk ik wel een rugby wedstrijd bezoeken. Jullie hebben misschien wel gehoord van de All Blacks, het nationale rugby team van NZ. Die dansen trouwens voor elke wedstrijd de Maori strijddans, de Haka (https://www.youtube.com/watch?v=4Gbj_ig09WQ). Goed, nou heb ik niet de All Blacks zien spelen, maar wel the Hurricanes vs. the Blues, Wellington vs. Auckland zeg maar. Gewoon in het stadion in Palmy. Dat was best wel gaaf om te zien, het merendeel van het publiek was voor the Hurricanes, aangezien wij dicht bij Wellington zitten, dus als het spannend was zat het hele publiek op het randje van zijn stoel (of niet meer natuurlijk, dan stonden ze al opgewonden te springen). The Hurricanes wonnen uiteindelijk .

Iets anders leuks dat ik heb gedaan is dat ik naar de Horse of the Year show ben geweest. Het grootste paardensport evenement schijnbaar van NZ. Het duurt een dag of 4-5. Er was een dressuurarena, 2 springarena’s, en een plek waar ze wat shows en demonstraties gaven. En natuurlijk een gigantische hoeveelheid kraampjes met paardenspullen (gelukkig toch niet zo leuk en mooi als in NL, dus ik hoef geen pakket naar huis te verschepen…). Één van de dagen zou er op de HOY ook een eventingwedstrijd worden gehouden, en dat zou dan schijnbaar dwars over het hele terrein gaan, maar die heb ik helaas niet gezien. Wat ik wel heb gezien, en wat me redelijk fascineerde, waren de echte ‘Horse Show’s’. Volgens mij is het super Brits van oorsprong, en ik heb misschien wel de ergste categorie gezien (de kinderen met hun pony’s). Ik vond het echt bizar. Die pony’s worden zo gepamperd, echt de vlechtjes en knotten van Valegro zijn er niks bij. Elk haartje wordt gestyled, geknipt, of zelfs geverfd. Hele make-up potten voor die beestjes komen eraan te pas. Dan zo’n super ouderwets zadeltje en hoofdstel met fancy frontriem, en de kindertjes worden ook in van die ouderwetse kleren gehesen. En die moeder rennen, springen en vliegen er maar omheen. En ’t enige dat die kinderen dan moeten doen is een rondje stap, draf en galop, en de pony zo goed mogelijk presenteren. Naja ik heb me wel vermaakt, maar ik vond het toch een aparte competitie.

Om even in de paarden te blijven. Ik ben ook naar de grootste raceday geweest van de Awapuni racecourse hier in Palmy. De trainer van de stal waar ik al mijn metingen doe voor de 2 onderzoeken had aangeboden om kaartjes voor me te regelen. Hierdoor mochten we dus leuk in het eigenaren/trainer gedeelte op de tribune zitten. De grootste race die dag had een prijzengeld van 225.000 NZD. Best aardig zeg maar ;). Het was lekker weer die dag, waardoor Jennifer en ik gelukkig onze mooiste outfits hadden aangetrokken, want anders waren we zeer underdressed geweest. Toen we naar de tribune liepen zagen we al een bordje waarop stond dat je wel fatsoenlijk gekleed moest zijn. En inderdaad, de tribunes waren gevuld met heren in pak, en dames met jurkjes en de mooiste hoedjes en tasjes. Echt heel leuk om te zien! ‘Mijn’ trainer had die dag ook een paar lopen, dus toen zijn we nog even achter de schermen bij het opzadelen enzo gaan kijken. Natuurlijk hebben we ook wat geld ingezet, maar helaas niks terug gewonnen… Dat maakt gokken gokken ;). Wat ik ook leuk vond om te merken is dat ik pas zo kort hier bij die renbaan rondloop, maar dat ik die dag al zo veel bekende gezichten tegen kwam! Logisch natuurlijk, omdat het de lokale renbaan hier is, maar ik voelde me toch al een beetje thuis .

Jennifer en ik proberen ook goed te integreren hier met de Kiwi’s. Zo kijken we, nu Boer Zoekt Vrouw is afgelopen, ‘The Bachelor’! En we zijn weer naar een diergeneeskunde feestje geweest. De hadden laatst de Mr. Vet verkiezing. 5 DGK jongens hebben zich voorbereid om op het podium zo goed mogelijk voor de dag te komen. Die ochtend moest ik weer zo’n anatomie lab geven, en er liepen een aantal jongens bij met een onnatuurlijke oranje spray-tan en die hun pasjes voor die avond nog even aan het fine-tunen waren. Helaas was de show zelf al uitverkocht, maar wij hebben onze neus laten zien bij de afterparty, en zijn zelfs met Mr. Vet op de foto geweest ;). Ook een ander DGK gebruik hebben we gesteund… De Naked-Vet kalender is namelijk weer uitgekomen! 3e jaars DGK studenten gaan allemaal naakt op de foto (wel alles verhullend natuurlijk, door lieve konijntjes of strobalen). Met (oa) de verkoop van de kalender halen ze geld op en daar organiseren ze dan een heel gaaf ‘half-way’ (oid) feest van, om dus te vieren dat ze halverwege de opleiding zijn.

Verder wordt ik om de zoveel tijd opgeroepen of ik weer iets wil komen doen met mijn pressure plate. Soms zijn het interessante patiënten op de kliniek die ze voor en na het uitverdoven of voor en na een operatie op de pressure plate willen zien. En laatst hadden ze een heel interessant practicum waar we een paard op de pressure plate gingen zetten voor en na het bekappen. Het was erg leuk om te zien hoe de hoefsmid dus tijdens het lopen kon zien hoe uit balans het paard liep, dat vervolgens zichtbaar te maken was op de pressure plate, en hoe de balans na het bekappen best wel weer behoorlijk was hersteld!

Zoals jullie lezen heb ik genoeg dingen hier om me te vermaken. En dan heb ik nog niet eens verteld over mn sushi avond met de meiden, of de wafels met Belgische chocolade die Jennifer en ik hebben gegeten, of het uit eten op the Square (wat trouwens wel ook een beetje treurig was, Tom en Erez zijn weer terug naar NL en de USA…) en het etentje bij de Nederlandse paardenarts Christa. :D

Tot de volgende keer!